Nastepny dokument:	PRAKTYKA Z MATEMATYKI
Nadrzędny dokument:	PRZEDMIOTY SPCJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Z REWALIDACJI
Poprzedni dokument:	Kształtowanie pojęć matematycznych u uczniów z niepełnosprawnością intelektualną

Terapia trudności matematycznych uczniów z niepełnosprawnością intelektualną

CELE NAUCZANIA

1. Zapoznanie z istotą specyficznych trudności w uczeniu się matematyki.
2. Zapoznanie z trudnościami w uczeniu się matematyki przez uczniów z niepełnosprawnością intelektualną.
3. Wyposażenie w ogólną orientację w zakresie metod terapii.
4. Wdrażanie do samodzielnego konstruowania programów zajęć korekcyjno-wyrównawczych dostosowanych do możliwości i potrzeb dziecka.

ROK III

TREŚCI NAUCZANIA

1. Specyficzne trudności w uczeniu się matematyki, ogólne trudności w uczeniu się matematyki a nadmierne trudności w uczeniu się matematyki - ich przyczyny.
2. Dyskalkulia - istota, objawy, przyczyny; różnice w definiowaniu. Przejawy dyskalkulii u dzieci w różnym wieku. Pomoc dzieciom z dyskalkulią - w świetle badań i praktyki.
3. Trudności w uczeniu się arytmetyki i geometrii przez dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.
4. Pozytywna rola błędów w rozpoznawaniu trudności w uczeniu się matematyki.
5. Zajęcia korekcyjno-wyrównawcze, zasady ich prowadzenia. Przykłady programów zajęć korekcyjno-wyrównawczych; próby konstruowania programów zajęć korekcyjno-wyrównawczych dostosowanych do możliwości i potrzeb konkretnego dziecka.
6. Wykorzystanie komputera, kalkulatora i innych środków w terapii trudności matematycznych.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA

1. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Przyczyny, diagnoza, zajęcia korekcyjno-wyrównawcze, WSiP, Warszawa 1997.
2. U. Oszwa, Zaburzenia rozwoju umiejętności arytmetycznych. Problemy diagnozy i terapii, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2006.
3. G. Booker, Rola błędów w konstrukcji matematycznej wiedzy, Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Seria V, Dydaktyka Matematyki 11, s. 99-108, 1989.
4. R. Byers, Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych : opracowanie metodyczne dla nauczycieli, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, Warszawa 2002.
5. H. Siwek (red.), Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Prace z Dydaktyki Matematyki IV, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków 1996.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1. H. Dąbrowiecka, Dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia, Remedium 1996
2. L. Kłosowski, M. Sznajder, Przykłady oswajania pojęć matematycznych za pomocą metafor niekonwencjonalnych przez dzieci niesłyszące, Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Seria V, Dydaktyka Matematyki 23, s. 125-135, 2001.
3. L. Košc, Psychologia i patopsychologia zdolności matematycznych, Warszawa 1982.
4. A. Z. Krygowska, Zrozumieć błąd w matematyce, Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Seria V, Dydaktyka Matematyki 10, s. 141-147, 1989.
5. M. Kurczab, P. Tomaszewski, DYSKALKULIA w pytaniach i odpowiedziach. Podstawowe informacje dla nauczyciel, Instytut Edukacji Matematycznej ARS MATHEMATICA, Warszawa 2005.
6. B. Niemierko, Pomiar wyników kształcenia, WSiP, Warszawa 1999.
7. U. Oszwa, Dyskalkulia, Remedium 108, 2002.
8. B. Rożek, O trudnościach związanych z rozumieniem pojęcia pola przez dzieci w wieku od 6 do 9 lat, Rocznik Naukowo-Dydaktyczny 172, Prace Pedagogiczne 17, WSP Kraków, s. 83-92, 1995.
9. E. Swoboda, Trudności z rozumieniem metrycznych zależności zachodzących w figurach podobnych przez uczniów klas I-IV, Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie, s. 29-62, 1996.
Artykuły z czasopism: Dydaktyka Matematyki, Matematyka, Matematyka w Szkole, Nauczyciele i Matematyka i inne - zalecane przez prowadzącego przedmiot.

Nastepny dokument:	PRAKTYKA Z MATEMATYKI
Nadrzędny dokument:	PRZEDMIOTY SPCJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Z REWALIDACJI
Poprzedni dokument:	Kształtowanie pojęć matematycznych u uczniów z niepełnosprawnością intelektualną