Metodyka kształcenia uczniów z głębszym upośledzeniem umysłowym 1

TREŚCI NAUCZANIA

Treści przedmiotu oscylują wokół problemów związanych z: przyczynami i objawami głębszego upośledzenia umysłowego, sytuacją psychologiczno-socjologiczną rodziny dziecka niepełnosprawnego, możliwościami rozwojowymi i przystosowawczymi dzieci głębiej upośledzonych umysłowo. Efektem uczestnictwa w zajęciach jest uzyskanie przez studenta orientacji w zagadnieniach dotyczących profilaktyki, wychowania, nauczania oraz terapii dzieci i młodzieży głębiej upośledzonych umysłowo.

LITERATURA

1. J. Carr, Pomoc dziecku upośledzonemu, PZWL, Warszawa 1993.
2. J. Kielin (red.), Rozwój daje radość, Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne, Gdańsk 1999.
3. J. Kielin, Jak pracować z rodzicami dziecka upośledzonego, Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne, Gdańsk 2003.
4. J. Lausch-Żuk, Pedagogika osób z umiarkowanym, znacznym i głębokim upośledzeniem umysłowym, [w:] Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 1997.
5. I. Lovaas, Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo, WSiP, Warszawa 1993.
6. H. Olechnowicz, Wyzwalanie aktywności dzieci głębiej upośledzonych umysłowo, WSiP, Warszawa 1994.
7. M. Piszczek, Terapia zabawą, terapia przez sztukę, CMPPP MEN, Warszawa 1997.
8. M. Piszczek (red.), Metody komunikacji alternatywnej z osobami niepełnosprawnymi, CMPPP MEN, Warszawa 1997.